Το Κτήμα Βογιατζή είναι ένα μικρό οινοποιείο στο Βελβεντό Κοζάνης. Ο οινολόγος Γιάννης Βογιατζής ξεκίνησε με δύο κρασιά, ένα ερυθρό και ένα λευκό τα οποία είχαν κλασικές απλές ετικέτες, οι οποίες όμως δεν ανταποκρινόταν στην υψηλή ποιότητα του κρασιού. Μας ζητήθηκε να σχεδιάσουμε νέες ετικέτες και να δημιουργήσουμε δύο «οικογένειες»: μία για τα τρία βασικά κρασιά (λευκός, ερυθρός, ροζέ) και μία για τα τρία ποικιλιακά (Τσαπουρνάκος, Λευκοτσικνιάς, Ξινόμαυρο).
Ceci n'est pas une pipe, René Magritte
(Αυτή δεν είναι μία πίπα, Ρενέ Μαγκρίτ)
Προσεγγίσαμε τα τρία βασικά κρασιά με φωτογραφικό τρόπο, κάνοντας ένα παιχνίδι με την επανάληψη της ίδιας εικόνας τρεις φορές.
Προσεγγίσαμε τα τρία ποικιλιακά κρασιά με εικονογράφηση (μολύβι και μελάνι).
Η ιστορία του πρώτου από τη σειρά των μονοποικιλιακών κρασιών: Tσαπουρνάκος, μια παλιά ελληνική ποικιλία, η οποία σχεδόν εξαφανίστηκε την εποχή της φυλλοξήρας. Δύσκολο και «άσχημο» όνομα. Το «άσχημο» τελικά ήταν αυτό που μας οδήγησε στην εικόνα του βάτραχου, και την επιλογή της απεικόνισής του σε λίμνη, επειδή το οινοποιείο βρίσκεται στις όχθες της λίμνης του Πολύφυτου. Άσχημο μεν το όνομα, όπως και ο βάτραχος, το κρασί όμως ήταν υπέροχο. Η έκπληξη αυτή μεταφράστηκε σε μια κορόνα στο κεφάλι του βατράχου. Ο πρίγκιπας βάτραχος, το παραμύθι δηλαδή, ήταν αυτό που τελικά όρισε τη σειρά των μονοποικιλιακών, με φόντο πάντα τη λίμνη του Πολύφυτου και την παραμυθένια απεικόνιση ενός ζώου: ο πρίγκιπας βάτραχος στον Τσαπουρνάκο, το ελάφι με τον λαιμό κύκνου στο Ξινόμαυρο, το πουλί μπαλαρίνα στον Λευκοτσικνιά.
Στο Ξινόμαυρο και Μοσχόμαυρο, οι δύο ερυθρές ποικιλίες συνδυάζονται στη διαδικασία της παλαίωσης. Το «πάντρεμα» αυτό αποτέλεσε την έμπνευση για την εικονογράφηση των δύο ελαφιών.
Η ποικιλία Τσαπουρνάκος έδωσε ένα νέο ροζέ κρασί το οποίο συσκευάστηκε σε φιάλη magnum. Χρησιμοποιήθηκε η αρχική εικονογράφηση με τη διακριτική προσθήκη χρώματος στον πρίγκιπα βάτραχο.
Τα 4 ποικιλιακά κρασιά συσκευάζονται σε ειδικά σχεδιασμένα χαρτοκιβώτια.
